Karima Haji (51) zorgde samen met haar dochter en zoon voor haar man Hassan (55 jaar) die stierf aan de gevolgen van endeldarmkanker.

“Hij wilde perse thuis sterven. Bij zijn gezin. Hij wilde mij graag als laatste zien, dus ik heb zijn ogen gesloten.” Haar man kreeg in 2012 de diagnose endeldarmkanker. Karima: “Dat was een donderslag bij heldere hemel. Ze dachten lange tijd dat het aambeien waren. Helaas was het een poliep die na jaren kwaadaardig was geworden. Hierna volgde jaren met meerdere operaties en diverse chemo’s. Hij is uiteindelijk een jaar stabiel geweest en tijdens een controle in september 2015 waren ineens meerdere plekken op zijn longen te zien. Op dat moment word je echt met de dood geconfronteerd. Al je hoop is weg. Hij kreeg chemo’s om nog zo lang mogelijk te leven. Hij greep echt alles aan om in leven en bij zijn gezin te blijven. Zijn gezin stond op de eerste plaats. Hij was gelukkig bij de bruiloft van onze dochter en hij hoorde ook nog dat ze zwanger was. Helaas heeft hij onze kleinzoon niet meer kunnen zien. Toen was hij al overleden.”

Laatste wensen
De laatste fase van zijn ziekte is erg snel gegaan. “Op vrijdag stond hij nog een omelet voor mij te bakken en vanaf zaterdag kon hij ineens niet meer de trap op. Hiervoor deed hij alles nog zelf. Hij kon zichzelf bijvoorbeeld nog wassen en de trap op en af. Op maandagavond kwam familie langs om afscheid te nemen. Op dinsdagochtend is hij gestorven.”

Hij heeft goed afscheid van Karima en de kinderen genomen. Samen met Karima besprak hij zijn laatste wensen. “Het was heftig om zijn laatste wensen te horen, maar het was ook wel fijn dat ik nog iets voor hem kon doen. Eén van zijn wensen was dat hij graag bij zijn vader in Marokko begraven wilde worden. Dat hebben we gedaan. Met het hele gezin vlogen we naar Marokko om zijn laatste wens te vervullen”, vertelt Karima.

Contact met StiB
“Ik zag op social media dat het via StiB mogelijk is om een zorgvrijwilliger in te zetten. Dat leek me interessant voor ons. StiB is bij ons thuis op intake geweest. Helaas wilde mijn man absoluut niemand buiten het gezin om toelaten, dus ook geen zorgvrijwilliger. StiB is nog wel voor een afsluitingsgesprek langsgekomen en dat waardeerde ik enorm. Het was een erg fijn gesprek.”